ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, kojarzony jest głównie z dziećmi w wieku szkolnym. Powszechnie uważa się, że wraz z dorastaniem objawy tego zaburzenia zanikają. Jednak badania wskazują, że jest to mit. ADHD to problem, który dotyka również dorosłych, a jego wpływ na życie osobiste, zawodowe i społeczne może być ogromny.
Z danych naukowych wynika, że około 2-5% dorosłej populacji zmaga się z ADHD. Co więcej, ponad 70% osób, które miały zdiagnozowane ADHD w dzieciństwie, doświadcza jego objawów także w dorosłości. Oznacza to, że zaburzenie to nie kończy się wraz z ukończeniem szkoły czy wejściem w dorosłość – objawy często utrzymują się i mogą nadal wpływać na codzienne funkcjonowanie.
Jednym z głównych wyzwań związanych z ADHD u dorosłych jest fakt, że diagnoza często pozostaje niezauważona. Objawy takie jak impulsywność, trudności z koncentracją, zapominanie czy skłonność do odkładania spraw na później bywają bagatelizowane, a niekiedy przypisywane lenistwu lub brakom w organizacji. W rzeczywistości osoby z ADHD zmagają się z neurobiologicznymi dysfunkcjami, które utrudniają im pełne wykorzystanie potencjału.
Obraz kliniczny ADHD w dorosłości różni się od tego, co obserwujemy u dzieci. Podczas gdy u młodszych pacjentów dominuje nadruchliwość i impulsywność, u dorosłych częściej występują:
Te objawy mogą powodować liczne trudności w życiu zawodowym i osobistym, prowadząc do napięć w relacjach, problemów w pracy oraz obniżenia samooceny.
Nieleczone ADHD może mieć poważne konsekwencje. Dorosłe osoby z tym zaburzeniem często doświadczają trudności w budowaniu stabilnych relacji, zmieniają pracę częściej niż ich rówieśnicy lub mają problemy z utrzymaniem zatrudnienia. Ponadto ADHD zwiększa ryzyko rozwoju innych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia lękowe czy uzależnienia.
Jednocześnie warto podkreślić, że osoby z ADHD mają wiele mocnych stron. Często są kreatywne, energiczne i pełne pomysłów. Jednak aby móc w pełni wykorzystać swoje atuty, potrzebują wsparcia i zrozumienia.
Dorosłość wymaga samodzielności, odpowiedzialności i zdolności do radzenia sobie z wieloma obowiązkami jednocześnie. Osoby z ADHD mogą mieć trudności z przystosowaniem się do tych wymagań. Przykłady wyzwań, z jakimi mogą się mierzyć, to:
Proces diagnozowania ADHD u dorosłych jest bardziej skomplikowany niż w przypadku dzieci. Wynika to z faktu, że objawy mogą być mniej oczywiste i nakładać się na inne problemy, takie jak stres czy zmęczenie. Dodatkowo wiele osób dorosłych nie zdaje sobie sprawy, że ich trudności mogą wynikać z niezdiagnozowanego ADHD.
Diagnoza obejmuje szczegółowy wywiad medyczny, analizę historii objawów oraz często konsultacje z rodziną pacjenta. Kluczowe jest również wykluczenie innych zaburzeń, które mogą dawać podobne objawy.
ADHD to zaburzenie, które można skutecznie leczyć. Terapia farmakologiczna, odpowiednio dobrana przez lekarza, jest często bardzo skuteczna. Oprócz tego ważną rolę odgrywa psychoterapia, która pomaga pacjentom lepiej zrozumieć swoje trudności, radzić sobie z objawami i rozwijać strategie wspierające codzienne funkcjonowanie.
Wsparcie ze strony bliskich również ma ogromne znaczenie. Zrozumienie, akceptacja i pomoc w organizacji mogą znacznie poprawić jakość życia osoby z ADHD.
ADHD nie jest wyłącznie problemem dzieci. To zaburzenie, które dotyka również dorosłych, wpływając na wiele obszarów ich życia. Świadomość tego, jak ADHD manifestuje się w dorosłości, jest kluczowa, aby zapewnić odpowiednią pomoc i wsparcie. Zrozumienie, diagnoza i leczenie mogą pomóc osobom z ADHD lepiej funkcjonować i wykorzystać swój potencjał, niezależnie od wieku.
Nigdy nie jest zbyt późno aby podjąć terapię, zarówno farmakologiczną, jak i w formie oddziaływań psychoterapeutycznych.
