Centrum Diagnozy i Terapii ADHD u dorosłych

Badania pokazują, że około 2-5% dorosłej populacji cierpi na ADHD. Ponad 70% osób, które miały objawy ADHD w dzieciństwie, w dorosłości w dalszym ciągu prezentuje objawy, które w znacznym stopniu utrudniają funkcjonowanie i wymagają wsparcia.

Sposób funkcjonowania osób z ADHD nie jest wynikiem lenistwa czy braku chęci, ale problemem wynikającym z dysfunkcji wielu systemów mózgowych związanych przede wszystkim z funkcjami wykonawczymi,uwagą,rejonami mózgu odpowiedzialnymi za kontrolę zachowania i procesy samoregulacji.

Leki stosowane w leczeniu ADHD są bardzo dobrze zbadaną metodą leczenia pacjentów. Ich efektywność wynosi 70%. Przy odpowiednim monitorowaniu i stosowaniu ich zgodnie z zaleceniami leki te są bezpieczne i zwykle dobrze tolerowane. Nie ma dowodów na to, że leki te prowadzą do uzależnienia a korzyści z ich zastosowania znacząco przewyższają potencjalne ryzyko.

Stwierdzenie jest bardzo krzywdzące i wynika z nieznajomości problemu. Zaburzenie neurorozwojowe nie może być wynikiem błędów wychowawczych.

Objawy ADHD zmieniają się wraz z wiekiem, co może dawać przekonanie,że znikają. Część pacjentów na tyle dobrze sobie radzi w ważnych obszarach życiowych, że obecność objawów nie zaburza ich funkcjonowania sprawiając wrażenie, że ich nie ma, co nie oznacza rzeczywistego ich braku i dyskomfortu.

Badania ilorazu inteligencji nie wykazały istotnych różnic pomiędzy poziomem inteligencji osoby z ADHD a osób bez stwierdzonego ADHD. Dyskretne obniżenie IQ w badaniach wynika najpewniej z trudności z podtrzymywaniem funkcji uwagi i brakiem selektywności bodźców podczas wykonywania testów na inteligencję.

ADHD u dziewczynek i kobiet ma inną symptomatologię, inny obraz kliniczny. U chłopców i mężczyzn częściej występuje podtyp ADHD z przewagą nadruchliwości i impulsywności a więc ten obraz kliniczny, który powszechnie kojarzony jest z ADHD. W przypadku dziewczynek i kobiet dominują deficyty w podtrzymywaniu uwagi i jej selektywności. Taki obraz kliniczny „ mniej rzuca się w oczy „ i odbiega od powszechnie przyjętego wyobrażenia na temat tego czym jest ADHD.